yarmıştı sevgileri, doyumsuz akıyordu, kanıyordu avuçlarım. Rüzgarına derinlik bulaşmıştı uçuşan saçlarımın. Tırnaklarımın dibinde, ıslak deri parçaları
sevgi dolu kalplerin. Kazıdığım ağaç kovuğunda "çılgın-nispet sevdalara inat" şevkatim.
Zırh giymiş uykularına..
Don tutmuş sevdalarına..
Kızgın yağda kavuruyorum zindanlarımı.
Tavında dövüyorum içselliğimi..
Kazıyorum toprağı kollarıma ellerime bakıyorum katran tutmuş nasırlarım. Yağıyor umutlarım mezarıma. Hokka divit kan damlatıyor kalemim ve yazıyorum mermerime;
Çok canı yanan
Can yakamaz..
Yakmaz.
Öznur Özçelik
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder